از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است

دین تقلیدی و تلقینی ما
باعث خودخواهی و خودبینی است

گفتمت تا کی تو را آید قبول
آخرین, دین بشر بی‌دینی است 

جواد توکلی

چند اسیر کهنه‌گی، تازه کنم طریقه, را 
بردرم این لباس غم، پاره کنم جلیقه را 

چیست بهشت جاودان؟ با تو مرا دقیقه‌ای 
چیست عذاب سرمدی؟ بی تو همین دقیقه را

من به صفا و سعی دل، دیدمت و رسیدمت 
سوی حجاز می‌کِشی حاجی بی‌سلیقه را

عقل و دلی که داشتم، بر سر خُم گذاشتم 
خُم ندهد رهایی‌ام تا ندهم وثیقه را

از خَم زلف پرشکن می‌نرهد توکلی 
آه، مکش به روسری سخت مکن مضیقه را

جواد توکلی